Maar liefst 35 deelnemers hadden zich niet laten afschrikken door motregen of koude windvlagen en meldden zich mooi op tijd uur aan de Hengelmansweg. Daar stonden Gé en Toon al klaar met de gereedschapwagen.
De spaden en zagen werden uitgestald en leerling boswachter Peter Muileman begroette ons weer hartelijk namens Natuurmonumenten. Niet veel later waren we in twee ploegen aan het werk. Eén ploeg ging de hei op om jonge berkjes uit te steken, de andere ploeg ontfermde zich over een bosrand. Ik pakte een scherpe spade en ging meedoen bij de heikneuters.
Al snel hoorden we verderop, bij de andere ploeg, het kraken van vallende bomen want daar waren Dion, Wesley en Harm zich aan het uitleven. Ook onze andere jongeren waren ijverig in de weer met zaag en spade.
We hadden twaalf jongelui aan het werk op deze winterochtend en ik bedacht me dat dit een ongekende luxe is voor een vrijwilligersclub. Wat zal het dus jammer zijn als er straks geen MaS-ers meer komen. De maatschappelijke stage is immers een prima middel om jongeren van 14, 15 kennis te laten maken met vrijwillig natuurbeheer.
Ik weet zeker dat veel van onze MaS-ers zich later de ochtenden bij EnHOe nog wel zullen herinneren. Positieve ervaringen die je op deze leeftijd opdoet kunnen vormend zijn voor de rest van je leven.
Ik spreek dan voor mezelf want mijn belangstelling voor natuur is ontstaan toen ik zelf op de middelbare school zat. Misschien dat het er altijd al in zat maar zonder mijn vader en de fantastische leraren was het er niet uit gekomen. Ik wil maar zeggen: je moet op het juiste moment ook gedreven volwassenen om je heen hebben. Wat dat betreft hebben onze MaS-ers niks te klagen. Met zoveel enthousiaste volwassenen bij EnHOe moeten ze zelf ook wel enthousiast worden voor natuurwerk. Dat hoeft niet meteen nu al, het mag ook nog wat duren totdat ze later zelf volwassen zijn. Dan gaan mooie herinneringen aan EnHOe misschien nog een rol spelen. Dat alles dacht ik zo op deze winterochtend op de Duivelshof.
Inmiddels was het harder gaan waaien en werd het nog kouder. Gelukkig kwam Peter met de soep en konden we ons daar aan warmen. Op de weg naar huis begon het zowaar nog te sneeuwen.