Twee weken later dan gebruikelijk startte onze eerste EnHOe-zaterdag. Maar ook op deze tiende september was het eigenlijk nog te warm om hard te werken. De klimaatverandering begint nu toch wel zijn tol te eisen...
Gelukkig zorgden de hoge bomen langs het dal van de Stakenbeek voor schaduw. En er is inderdaad flink gewerkt! Daar in de zompigheid van de Elfterheurne. Kletsnat en zwaar maaisel moest met grepen op een “vliegend tapijt” geladen worden. Loonwerker Lesley trok het overvolle tapijt dan met een lier op de hoge akker. Daar, pal in de zon, moest het dan weer met de greep afgeladen worden.
Er is dus aardig wat afgezweet maar we hebben alles op tijd afgekregen met ons negentienen.
Ook toen ons eerste tapijt dwars doormidden scheurde en Louis Welhuis snel nog een tweede moest komen brengen. Er werd in de hitte heel wat (water) gedronken maar we konden het zoutverlies gelukkig weer aanvullen met de soepjes die Toon kwam brengen na afloop van ons werk.
We konden tevreden zijn: het beekdal ligt er weer “kaant bie”.