door: Rolf ter Stege
Al is het maar een klein gebied van zo'n 8 hectare, toch staat er "onmeunig völle" Amerikaanse vogelkers. Heel grote 'joekels' met veel zaailingen in de buurt, maar ook veel uitlopers van stobben. Dus ogenschijnlijk niets nieuws. Wat wel opvalt dat er toch vrij lang weinig onderhoud is gepleegd, anders konden de vogelkersen niet zo groot zijn geworden. Het is dan ook geen wonder dat we er inmiddels heel wat keren - ik ben de tel kwijt - werkochtenden hebben doorgebracht in dat veen, nou ja veen, meer de brede bosrand er omheen.
Gelukkig heeft Landschap Overijssel de diepe sloot aan de wegkant ondieper laten maken. Dit om water vast te houden in het veen, zoals u wellicht weet. Echter de droge sloot is tevens een prima stalling voor de fietsen, waar dan ook dankbaar gebruik van wordt gemaakt.
Vrouwleu Angela en Monique bij de bosrand aan de slag. Omgewoelde plek met gerooide struiken.
Er is en wordt stevig gewerkt, hakken, trekken, knippen en zagen, al naar gelang het zo uitkomt. Het trekken heeft onder andere tot gevolg dat hier en daar de bodem wordt omgewoeld. Het lijkt erop dat er wilde zwijnen zijn geweest, maar die zwijnen waren wij. Er ligt dan ook een flinke humuslaag, en dat omwoelen bevordert het bodemleven.
Maar goed naast wat er groeit in dat gebiedje, zijn er nog andere bodemvondsten, zoals daar zijn: prikkeldraad, flessen, pannen, asbest, jerrycan, blokken steen, plastic en een deel van een spiraalmatras. Wat doet een spiraalmatras daar nu midden in dat bos? Goede vraag, wie 'm stelt mag 'm beantwoorden. Een dakloze waarschijnlijk, of toch niet? Er staat een boerderij vlakbij, en boerenjongens zouden die er ook naar toe hebben kunnen versleept. Zo zie je maar weer, ook een klein natuurgebied ligt al vol rotzooi, helaas. Er is al actie ondernomen om de troep op te laten ruimen.
Het Usselerveen, het Usselerveen, we gaan er vast nog wel enkele keren heen!