door: Geert Bekkering
Wel even tegen flinke wind in trappen naar het Aamsveen, maar het is droog en straks krijgt Anton nog gelijk met ‘zonnig’.
Na het passeren van een afgesloten hek volgt een wandeling door een onherkenbaar kaal Aamsveen over toch wel zwaar modderige paden.
Dan een stuk naar de kluundel, waarbij laarzen echt nodig zijn.
Schrikken! Is deze echt twee jaar geleden nog schoongemaakt? Dat gaan we vandaag niet redden!
Nou ja, drie mannen van IVN Enschede en acht mannen en één vrouw van EnHOe gaan op de knieën en zetten hun meegebrachte krabber in het zand/veen.
Op de knieën gaat de wind (windkracht 4) over je heen door het vele pijpenstrootje, het is goed werken daar en ook qua temperatuur.
Op verzakte plekken ligt de aarde soms wel 7 centimeter op de stenen, met een tapijt aan plantjes, zodat je het er soms al in één krab af krijgt.
Maar vaker is het eindeloos krabben tussen de stenen om ook zoveel mogelijk wortels weg te halen.
Met de pauze kijken we al terug op “toch best wel wat gedaan”. Maar zittend op een krukje turen over het pijpenstrootje in de pauze is de wind wel fris.
En om half een kijken we terug met het gevoel van: “Nog drie uur werk van een man of tien en het ligt weer kats fien dr bie”.
Ondertussen nog wel even het probleem van een salamander en de levend barende hagedis die in hun winterrust gestoord zijn. Tja, wat doe je daar mee?
Weer een flinke wandeling in de zon (!) naar de fiets en tevreden op huis aan. De klus was zo slecht nog niet.