Verslagen van werkdagen

door Harry van der Sleen met foto van Ben Draaijers 

Een jaar of zes, zeven geleden heeft EnHOe het heidegebied ‘Het Waarveld’ in het Buurserzand grotendeels ontdaan van ongewenste bomengroei. Ondertussen heeft de natuur echter weer zijn best gedaan en de heide weer ruimschoot voorzien van nieuwe opslag, vooral jonge dennenboompjes. Een paar kleine boompjes prima, maar in het kader van de biodiversiteit zien we liever heidesoorten op dit veld staan.
 

Reden voor EnHOe om met een groep van ongeveer 16 personen, de kou trotserend met warme kleding, mutsen en sjaals, de boompjes weer te lijf te gaan. Ter plekke aangekomen troffen we een perceel met jonge boompjes aan waar een bomenkweker het water bij in de mond zou lopen; wij keken er uiteraard met andere ogen naar. Terwijl we het gebied inliepen, waar de nachtvorst zijn witte sporen had achtergelaten, genoten we al van het prachtige landschap om ons heen. Aan de westzijde was zelfs weer jonge aanwas van jeneverbessen aangegetroffen. Een struikensoort die het tegenwoordig erg moeilijk heeft; die hebben we dan ook uiteraard met rust gelaten. Ook troffen we verderop enkele bewoonde dassenburchten aan en smalle wildpaadjes die het gebied doorkruisen. Aanwijzingen dat het hier goed toeven is voor het wild.
Vele handen maken nog steeds licht werk en na enige tijd ontstond er al een fraaie groene rand van verwijderde dennetjes langs de rand van het veld. Na een korte pauze moesten de ijverige natuurwerkers dan ook enigszins uitwaaieren om de steeds verder verspreidt staande uitschieters op te sporen en een kopje kleiner te maken.
Ook dit keer ontkwamen we natuurlijk niet aan een smeuig verhaal van Toon. Niet echt geschikt om hier te herhalen maar het ging o.a. over een afdakje en goed gereedschap...Affijn, dit alles achter de rug hebbende konden we terugkijken op een geslaagde ochtend in de gezonde buitenlucht en genieten van de inmiddels gearriveerde heerlijke soep en rijk belegde broodjes. 

Grenzen zijn scheidslijnen: dit is van mij en dat is van jou, of ook: dit is bos en dat is een pad. Dan heb je een harde grens.
Er wordt om grenzen gevochten en ook na een oorlog is een grens nog een tijdlang hard. Handelsbetrekkingen, culturele betrekkingen zijn verstoord. En ook in het bos zie je vaak een harde grens, die  tussen het bos en het pad, ineens van dicht en donker naar open en licht, met een abrupte overgang.

Maar grenzen kunnen ook de plekken zijn waar je ontmoeting met elkaar hebt, waar je elkaar de hand reikt, waar je wederzijds wat van elkaar leert. Dat zijn zachte grenzen. En in het bos gaat het dan om een geleidelijke overgang  met luwe, warmere plekken, waar vlinders sneller kunnen opwarmen, waar een veelsoortiger plantenmilieu ontstaat. Daarmee zijn we op deze Natuurwerkochtend aan de gang gegaan. Met harde hand zachtere overgangen maken tussen bos en pad.

Lees meer …